W ostatnich latach pojawiły się nowe badania naukowe dotyczące diosminy, substancji czynnej pochodzenia roślinnego, która wykazuje obiecujące działanie hepatoprotekcyjne. Diosmina, będąca flawonoidem, znajduje zastosowanie w terapii różnych schorzeń wątroby, takich jak niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby (NAFLD), alkoholowa choroba wątroby (ALD) oraz nowotwory wątroby. Badania dostarczają istotnych informacji na temat mechanizmów działania diosminy oraz jej potencjalnych zastosowań w praktyce klinicznej.
Wyzwania związane z chorobami wątroby na całym świecie
Choroby wątroby stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego na całym świecie. Szacuje się, że rocznie z powodu schorzeń wątroby umiera około 2 milionów osób. Wzrost liczby przypadków chorób wątroby, w tym marskości i nowotworów, związany jest z ekspozycją na toksyny, wirusy oraz czynniki środowiskowe. Dlatego istnieje pilna potrzeba opracowania skutecznych metod zapobiegania i leczenia tych chorób.
Diosmina jako naturalny środek terapeutyczny
Diosmina, będąca pochodną hesperydyny, jest flawonoidem pozyskiwanym głównie z cytrusów. Jej działanie terapeutyczne jest wynikiem właściwości przeciwzapalnych oraz przeciwutleniających. W badaniach in vitro i in vivo wykazano, że diosmina może zmniejszać stres oksydacyjny, stan zapalny oraz fibrozę wątroby. Jej zastosowanie jako suplementu diety może stanowić obiecującą strategię w leczeniu chorób wątroby.
Wyniki badań nad działaniem hepatoprotekcyjnym diosminy
Niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby (NAFLD)
W badaniach na modelach zwierzęcych z wywołaną dietą wysokotłuszczową oraz streptozotocyną, diosmina znacząco poprawiła wyniki histopatologiczne związane z NAFLD. Zmniejszyła poziomy TNF-α, IL-6 oraz malondialdehydu (MDA), a także poprawiła metabolizm glukozy i lipidów, co wskazuje na jej potencjał w terapii tej choroby.
Alkoholowa choroba wątroby (ALD)
Diosmina wykazała również korzystny wpływ w modelach zwierzęcych z toksycznością wywołaną alkoholem. Leczenie diosminą prowadziło do znacznego zmniejszenia poziomów TNF-α, NF-κB oraz markerów nekrozy, co sugeruje jej działanie ochronne w kontekście uszkodzeń spowodowanych alkoholem.
Nowotwory wątroby (HCC)
W badaniach nad nowotworami wątroby, diosmina skutecznie zmniejszała rozwój nowotworów w modelach zwierzęcych, stabilizując poziomy enzymów oraz poprawiając histopatologię wątroby. Jej działanie może być związane z aktywacją białka fosfatazy 2A (PP2A), co wskazuje na potencjalne zastosowanie diosminy w terapii nowotworów wątroby.
Mechanizmy działania diosminy
Diosmina działa poprzez aktywację szlaków sygnalizacyjnych, takich jak PPAR-γ i Nrf2, co prowadzi do efektów przeciwutleniających i redukcji stresu oksydacyjnego. Dodatkowo, diosmina hamuje aktywność NF-κB, co przyczynia się do zmniejszenia stanu zapalnego. Te wieloaspektowe działania sprawiają, że diosmina staje się interesującą substancją w profilaktyce i leczeniu chorób wątroby.
Podsumowanie i przyszłe kierunki badań
W świetle przeprowadzonych badań, diosmina wykazuje obiecujące działanie hepatoprotekcyjne, co czyni ją interesującym kandydatem do dalszych badań klinicznych. Istnieje potrzeba przeprowadzenia badań dotyczących skuteczności diosminy w terapii różnych schorzeń wątroby oraz jej potencjalnych interakcji z innymi lekami. Dzięki wysokiemu profilowi bezpieczeństwa, diosmina może stać się ważnym elementem w terapii chorób wątroby.
Bibliografia
Hassanein Emad H. M., Althagafy Hanan S., Baraka Mohammad A. and Amin Haitham. Hepatoprotective effects of diosmin: a narrative review. Naunyn-Schmiedeberg’s Archives of Pharmacology 2024, 398(1), 279-295. DOI: https://doi.org/10.1007/s00210-024-03297-z.
